-
1 банк қазынасы
-
2 ел
народ, население, странаелдер — народы,страны
елім — страна моя, народ мой
ел жақсылары — лучшие из народа
еліне шексіз берілген — бесконечно предан народу
елінен аулақ — далеко от своего народа, страны; в пути
ел аралау — путешествовать, странствовать
ел қамын жеген көреген көсем — дальновидный вождь
ел қазынасы — богатство страны
елден безу — покинуть родные места
См. также в других словарях:
андрейдің қазынасы — (ҚХР) көп дүние, таусылмайтын байлық. Ей, қарағым, шетінен ала беретін андағы А н д р е й д і ң қ аз ы н а с ы емес, андағы есебі бар үкіметтің мүлкі (ҚХР) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
әндірейдің қазынасы — (ҚХР) көп дүние, таусылмайтын ырғын байлық … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ақ жайқын — (Монғ.) айдын, шалқар, мол. Халық қазынасы а қ ж а й қ ы н дария емес, ол да сарқылып таусылады, алушылық керек («Шұғыла», 1992, №4, 7) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
бырылдауық — зат. зоол. Даусы бырылдап шығатын үйрек. Ермек төбесінен сыпсың қағып өткен балықшы үйректерді де, б ы р ы л д а у ы қ, кежек үйректерді де көрді (Ж. Молдағалиев, Жүрек қазынасы, 29) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
кежек — зат. зоол. Үйректің кішірек келген, басында айдары бар түрі; кежекдар. Сейтімнің қырдан атып алған екі к е ж е к үйрегі бар еді (Ж. Молдағалиев, Жүрек қазынасы, 109) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
мар-мар — сын. жерг. Тұтасып жатқан, қалың. Сөйтті де желден жасаураған жанарын жеңімен сүртіп қойып, мотоцикл тізгінін м а р м а р қамыс арасындағы сүрлеуге бұрды (Туған жер қазынасы, 150) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
табантемір — зат. Арба доңғалағының жерге тиетін жерін қаптап тұратын құрсау темір. Иса арба дөңгелегіне т а б а н т е м і р тарттыру үшін қара ұстаның үйіне барған екен (Ж.Молдағалиев, Жүрек қазынасы, 63). …Шаруа мүліктері: бір тілді соқа, арба доңғалағы,… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
тілеуазық — зат. Тілеу тілеп, ырымдап берген азық. Диірмен құдайдың қазынасы, аман оралсын деп ырым қылып, әдейі т і л е у а з ы қ беріп отырмын (Пионер, 1984, №4, 20) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
ілкіалды — сын. сөйл. Алғашқы, басқы, әуелгі. «Күй», «Күйші», «Құлагер» дастандары шеберлік шыңымен болсын, інжу маржан тілімен болсын шын мәніндегі біртуар, і л к і а л д ы дүниелер ретінде төл әдебиетіміздің қымбат қазынасы, асыл мұрасы болып саналады… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі